L'aventure ne fait que commencer!

Als je al een aantal jaar roept dat je nog wil gaan werken in het buitenland, dan wordt het op mijn 29e wel eens tijd om actie te ondernemen. Het probleem is dat ik veel leuk vind. Werken in een bar, werken als docent, werken in een hotel, het past mij allemaal, denk ik, maar werken als docente Frans in het buitenland is toch echt wel mijn droom. En laat dan net die vacature voorbij komen op het moment dat ik er helemaal klaar voor ben. Na acht fantastische jaren op het Heerbeeck College als docente Frans en Nederlands is het tijd om mezelf verder te ontwikkelen als docent en hoe mooi is het als dat op een tropisch eiland kan waar zowel Frans als Nederlands wordt gesproken. Klinkt geweldig toch?! De vacature die ik voorbij zag komen op Meesterbaan klonk mij als muziek in de oren. Een fulltime baan als docente Frans op een middelbare school en dan lesgeven aan PKL (kader) en TKL (mavo). Ik realiseerde me op dat moment wel dat als ik zou gaan solliciteren, de kans aanwezig zou zijn dat ik uitgenodigd zou worden op een eerste kennismakingsgesprek. Ik besloot het te bespreken met mijn familie en vrienden. Iedereen enthousiast, want het past wel echt bij mij, 'maar realiseer je je wel waar je aan begint en het is wel echt ver weg', een logische gedachte natuurlijk. Na alle voors en tegens op een rijtje gezet te hebben, schreef ik een sollicitatiebrief en cv. Beide moesten weer even geüpdatet worden, want ze waren ondertussen alweer wat gedateerd.

Toen ik bezig was met het schrijven van mijn sollicitatiebrief en cv voelde ik wel dat dit een mooie uitdaging voor mij zou zijn en dat ik ook wel toe ben aan een nieuwe omgeving! Middelbeers is prachtig, maar de horizon verbreden is nooit weg natuurlijk. Na ruim een week kreeg ik een mailtje dat ik werd uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek via Zoom met de directrice, het afdelingshoofd en iemand van HR. Dinsdagavond 28 februari 17:15u Nederlandse tijd was het zover! Tenminste dat dacht ik. Om 16:15u werd ik gebeld (in het Frans) dat het gesprek een uur later plaats zou vinden. In mijn beleving was dit een test om te kijken of mijn Frans op orde is. Die avond had ik oudergesprekken, maar gelukkig had ik nog ruimte tussendoor om het sollicitatiegesprek via Zoom te voeren. Het gesprek was erg leuk en gezellig. De dames stelden kritische vragen, maar zorgden er tegelijkertijd voor dat ik me erg op mijn gemak voelde. Ik hield een goed gevoel over aan het gesprek en deelde dat ook met mijn familie en vrienden. De weken daarna zat ik in spanning te wachten en begon ik met het lezen van blogs over Sint-Maarten. Je wilt toch weten wat je kan verwachten op zo'n tropisch eiland. Na een week hoorde ik dat ik op maandag 20 maart om 12:30u uitgenodigd was voor het tweede gesprek in persoon in Den-Haag in het Sint-Maartenshuis. Geloof me, zo'n mooie locatie voor een sollicitatiegesprek had ik nog nooit gezien. Ook het tweede gesprek was erg prettig en gezellig. Deze keer werd er vooral ingegaan op het leven op Sint-Maarten zelf en het lesgeven op het Milton Peters College (de school waar ik voor aangenomen ben). De aanwezigen bij het gesprek wilden duidelijk aangeven wat je kunt verwachten en dat het zeker geen Nederland is! Aan het einde van het gesprek gaven de dames aan dat ik binnen één week iets zou horen. Wat was dit een spannende week! Vrijdagnacht om 00:30u kreeg ik een mailtje dat ik aangenomen ben op het Milton Peters College. Je leest het goed, een mailtje, met als onderwerpsregel: 'Gefeliciteerd'. De boodschap was duidelijk natuurlijk, maar in eerste instantie weet je niet wat je leest. In het mailtje stond dat we op maandagavond 3 april een kennismakingsbijeenkomst hadden met alle docenten uit Nederland die les gaan geven op het Milton Peters College via Zoom. Ik las het mailtje in de vroege ochtend en de adrenaline gierde door mijn lijf. Wat was ik blij! Er waren veel sollicitanten en als je dan uitgekozen wordt, voelt dat als een eer! Ik ben opgestaan, gaan douchen en vervolgens iedereen gaan appen/bellen. L'aventure ne fait que commencer, dacht ik! Ik werd overspoeld door emoties, maar wat een uitdaging ga ik tegemoet.

Op maandagavond 3 april om 20:00u was de kennismaking in Zoom. Erg leuk om iedereen te zien met wie je naar Sint-Maarten gaat. We vliegen namelijk allemaal tegelijk vanuit Schiphol. Op Sint-Maarten staat een ontvangstcomité klaar om ons te ontvangen en wegwijs te maken op het eiland. Tijdens de kennismaking werd ook verteld welke documenten we allemaal moeten opsturen; geboorteakte, kopie paspoort, ABP document, verklaring omtrent gedrag, bewijs van uitschrijving etc etc.. Na die avond ben ik meteen begonnen met het opvragen en verzamelen van die documenten, zodat alles op tijd geregeld zou zijn.

De tijd waarin ik nu zit, staat vooral in het teken van het voorbereiden van mijn verblijf op Sint-Maarten en het nemen van afscheid van alles wat me dierbaar is hier in Nederland. Sinds de meivakantie voel ik wat meer spanningen dan daarvoor. Alles komt nu dichterbij en daarbij ook het afscheid en dat is natuurlijk dubbel. Ontzettend veel zin in dit gave avontuur, maar ik laat ook een heel fijn leven achter in Nederland. En dat is niet alles, in november word ik weer tante van een neefje of nichtje van 'ons Benthe' en dat doet me verdriet, net zoals het missen van mijn grootste vriend 'Boyd'! [e-1f625] Gelukkig ben ik al flink aan het oefenen met videobellen met de kleine man, dus ook dit wordt opgelost! [e-1f609]

En nu even verder over Sint-Maarten, de documenten heb ik verzameld, de koffers zijn gekocht en worden binnenkort gepakt en het afscheid nemen is begonnen.. De komende weken ga ik extra genieten van alles wat ik doe met alle lieve mensen om me heen en komt mijn verblijf op Sint-Maarten steeds dichterbij! Maar wat heb ik er zin in!! [e-1f60d]

Liefs!